Zoals het klokje op kantoor tikt, tikt het nergens

Bettina Geysen

Ze zijn met tien: Bram, Hedwig, Johan, Kato, Laura, Mieke, Sam, Sarah, Valerie en Yenthl. Ik noem ze verder “Onze Tien”. En elke dag, élke dag, om 8u30, je leest het goed, dat is best wel voor dag en dauw, zijn ze zonder uitzondering op het appèl.  Een jaar lang nu al. Sinds de eerste lockdown werken ze van thuis uit. Maandag 16 maart 2020 om 8u30 zijn we gestart. Elke dag een half uurtje op de ochtendbriefing, met als agenda: waar zet ik me aan vandaag. Heb ik hulp of verder overleg nodig? Aimé maakt een kort verslagje, 228 zijn het er al, allemaal terug te vinden op het Trello-bord, dat oh zo ironisch “thuiswerken“ heet.  We maakten de afspraak dat we elke dag paraat zouden zijn. Klaar om een ongekende strijd aan te gaan. Vechten om de communicatie van onze klanten op de radar te houden.

“Onze Tien” leggen steeds weer nieuwe ideeën op tafel en tonen extreem doorzettingsvermogen om de boodschappen van onze klanten te doen doorklinken in media waar het nieuws dagelijks gedomineerd wordt door Covid19-feiten en coronameningen.  Ze verrassen met andere, originele content op sociale media. En terwijl de lockdown de organisatie van pers- of  influencerevents schier onmogelijk maakt, boksen zij coronaproof alternatieven in mekaar. Dat doen ze nu al 12 maanden lang.

Het nieuwe normaal, is niet normaal

“Onze Tien” toverden keukentafels om tot office desks, slaapkamers tot mini postkantoortjes, tv-hoeken tot conferencerooms, hobbykamertjes tot home offices en terrassen tot kantines. En ze trokken zich niets aan van de kat die jaloers is op het toetsenbord, van de klamme t-shirts aan de wasdraden die in hun nek kietelen, van de enerverende piep van de droogkast, van de postbode die aanbelt tijdens een Facebook Live, van de vriend of broer die met luide stem ook aan het thuiswerken is.

“Onze Tien” goochelen met digitale oplossingen: Trello, Teams, Zoom, OneDrive, Slack, WhatsApp-groepjes en meer. We leven er intussen mee alsof het onze nieuwe Bic’s en Atoma-schriftjes zijn. Onze medewerkers zijn twintigers en jonge dertigers, “digital natives” heet dat nu. Maar vergis je niet, het is niet omdat zij niet meer weten dat een telefoon ooit met een draad aan de muur verbonden was, dat zij kunnen leven van enkel bits en bytes en van meet-ups met cybervrienden. Ook zij missen, mankeren, ontberen het contact met hun collega’s. Blikken van verstandhouding, rollende ogen bij een moeilijk telefoontje, het roddelen over de baas, het giechelen met een theetje, steun zoeken bij collega’s in dezelfde levensfase, het schouderklopje op het einde van de dag.

Maar de resultaten zijn er en blijven

“Onze Tien”, de helden van youEngine, verdienen vandaag een dikke duim. Niet enkel voor hun doorzettingsvermogen, voor het voortdurend zichzelf opleiden en verbeteren, voor het aanwakkeren van hun interne motivatie, maar ook voor de sterke resultaten die zij blijven neerzetten voor onze klanten, ondanks de schaduw van dat virologisch monster. Een korte bloemlezing:

• Een grandioze fondsenwervingsactie voor Pink Ribbon bij Carrefour die €447.000 oplevert voor de strijd tegen borstkanker.

• 100 product reviews voor Motorola smartphones in FY21, meer dan het dubbele van de KPI.

• Meer dan 30.000 deelnames aan de DRINKiQ-quiz van Diageo na een DRINKING at HOME campagne die direct inspeelde op de risico’s van verhoogd alcoholgebruik tijdens de lockdown.

• 100 persknipsels in België en Nederland, elke 6 maanden, voor Nuki (producent van slimme deursloten).

• Meer dan 9.000 deelnemers aan De Roze Mars van Pink Ribbon die samen op 31 dagen, 31 keer de wereld rondwandelden omdat voldoende bewegen van essentieel belang is in de strijd tegen borstkanker.

Als je intussen weet dat Peopleware een state-of-the-art softwarebedrijf is uit Lier dat software op maat heeft gemaakt voor het De Roze Mars platform en studenten helpt met IT-advies tijdens de blokperiode, dan hebben “Onze Tien” daar de hand in gehad.

Wat kijk ik uit naar die eerste dag met “Onze Tien” op kantoor. Dan gaan we samen bij onze Cremerie Germaine, onze overbuur, een ijsje eten. Dan wandelen we nadien naar de Stormkop, en openen daar een paar flesjes champagne. Aimé en ik verdwijnen dan stilletjes in de avondschemering en hopen dat “Onze Tien” daar de hele nacht verder feesten en vriendschappen smeden. Ik zie ze graag, “Onze Tien”, alle Tien, merci lieverds!